~Zor Aşk~

68- Sandığın kadar kolay mıymış taşınmak?

Herkese yeniden merhaba!

Vote atmayı, yorum bırakmayı ve gelişmelerden haberdar olmak için wattpad hesabımı takip etmeyi unutmayın.

İyi okumalar!

Gecenin ilerleyen saatlerinde gözüm bir yürlü kapanmıyordu. Çok rahatsızdı. Üzerimdeki ceket ve sütyen batıyordu. En sonunda fenalık geçirecektim o olacaktı. Ekin uyumuş gibiydi. O da hiç ses çıkartmıyordu.

Sinir içinde kalkıp üzerimdeki ceketi çıkarttım. Ardından tişörtümü çıksrtıp sütyenimden de kurtuldum. İnanılmaz uykuluydum ve buna rağmen uyuyamıyordum. Çıkarttığım kıyafetleri bir kenara attıktan sonra tişörtümü giyip yatağa dönnek için arkamı dönmüştüm ki Ekin'in beni izlediğini gördüm. Hayır, üstümü çıkartmadan önce gözlerinin kapalı olduğuna emindim.
-"S..sen ne zamandır uyanıksın?"
Güldü.
-"Hiç uyumadım ki." Sesli bir of çekip sinirden dönmeye başladım. Birazdan ağlayabilirdim, o kadar gıcık olmuştum ki! Uykum vardı ve uyuyamıyordum!normalde böyle olmazdı aslında. Hiç bu kadar öfkelenmemiştim durup dururken. Sadece uyumak istiyordum. "Bir sorun mu var?" Dedi ekin ciddileşmiş sesiyle. Benim ise artık sinirden gözlerimden yaşlar akıyordu. "Uyuyamıyorum. Uyumak istiyorum." Günlerdir belki de haftalardır o kadar uykusuzdum ki... şu an resmen uykum var diye sinir krizi geçiriyordum.

Ekin ayağa kalkıp beni omuzlarımdna tuttu. "Tamam sakin ol güzelim. İstersen eve-"
-"Senin evini istemiyorum! Uyumak istiyorum! Çok uykum var.."
Ekin de gece gece böyle bir şey yüzünden bu kadar ağlamama şaşırmış olmalıydı. Geri çekildi ve bir süre düşündü.
-"Pekala, istersen otele gidelim. Yakınlarda vardır bir tane." Başımı salladım. Rahat bir yatak için her şeyi yapardım şu an. "Tamam, üstünü giyin çıkalım."
Ceketimi aldım ve üstüme geçirdim. Sütyeni takmak istemiyordum. "Bulut, böyle gelmeyeceksin herhalde?"
-"Giymeyeceğim."
-"Önden nasıl göründüğünün farkında mısın? Kimseyi öldürmek istemiyorum gi-"
-"Çok istiyorsan sen giy! Bütün gün onunla dolaşıp duruyorum zaten. İstemiyorum giymeyeceğim! Rahatsız ediyor!"
Bağırmamın üstüne bir şey demedi ama böyle gelmemi hiç istemediği belliydi. Belki de zaten yıpranmış olduğumdan susmuştu.

Birlikte arabasına binerken o internetten yakınlarda kalabileceğimiz neresi var diye bakıyordu. Arabayı çalıştırdığında ben başımı koltuğa dayamış uyumak için savaş veriyordum.

Yol yaklaşık beş dakika dürmüştü sürmemişti. Durduğumuz yere baktım. Otel değil pansiyon tarzı bir yerdi. Gecenin bu saatinde anlayamamıştım. Zaten çokta umrumda değildi. Arabadan gözlerim yarı kapalı inip girişte beklemeye başladım. Ekin görevlilerle konuşuyordu. Tek istediğim yatmak olduğu için şu an beynim işlevini yitirmişti. Bakıyordum, görmüyordum; duyuyordum, anlamıyordum.

En sonunda Ekin yanıma gelip beni belimden tutarak asansöre yönlendirdi. Sallana sallana koridordaki ekin'in açtığı odaya kendimi attım. Yatağa
Kendimi ittiğimden farklı bir pozisyona giremeyecek kadar bitiktim. Sadece üstündekileri çıkartmak istiyordum.

Odada duyduğum fermuar sesiyle gözlerimi açtım. Ekin üstünü çıkarıyordu.
-"S..sen odana gitsene."
Neden burdaydı ki şimdi.
-"Odamdayım zaten."
Of zaten yordundum.
-"Aynı odayı mı aldın? Of!"
-"Şşt. Uyu hadi."
-"Çıplak yatamassın."
-"Uyu yavrum."
Beni ne zaman dinliyecekti ki?
Kalkacak gücüm olmadığından ceketten kurtulmak için yatakta savaş veriyordum. Üzerimdeki ellerle tekrar gözlerimi açtım. "Ben yaparım"

Ekin ceketimi çıkartıp kenara attı.
-"Diğerlerini de."
Diye huysuzca kıpırdanınca bir gülme duydum. Ne dediğimi şu an kesinlikle bilmiyordum. Ekin pantolonumı bacaklarımdan sıyırdı ama ben üstümdekini de istemiyordum. "Bulut, sütyensiz çıplak yatmana dayanabileceğimi sanmıyorum."
-"O zaman başka odaya git. Yada giyin."
Üzerimdeki tişörtten zor zar kurtulunca yatağa kendimi bırakıverdim.