16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın.
Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözler...
Şarkılar: Rediohead, Street Spirit Güntaç Özdemir, Benimle Yan
Lâl Sarca'nın güncesinden...
06.03.2005
Günlüğümün ilk sayfasını yazıyorum. Adımı Lâl koydular, dilsiz demekmiş.
Konuşamıyorum. İnsanlar konuşamıyorum diye beni anlamıyorlar. Onun dışında.
Adını Yankı koydular ama o adının Yankı olmadığını söylüyor. Herkes konuşamıyorum diye üstüme gelirken o beni arkasına alıyor ve benimle karşılık beklemeden konuşuyor. Kavgacı birisi olduğumu söylüyorlar, o beni savunuyor.
Derdimi anlatamıyorum, bağıramıyorum, kendimi savunamıyorum. Yankı ben ne söylemek istiyorsam onu söylüyor.
Elime bir fotoğraf makinesi verdi. Dedi ki, senin sesin fotoğrafların olsun. Her duyguyu fotoğraflarınla ver.
Ne demek istediğini anlamadım ama büyüdükçe anlayacağım, bunu biliyorum. Yaz dediler, yazdım.
Ve ben günlüğümün ilk sayfasına seni yazdım, sen kimi yazdın Yankı?
"Dördüncü Sokak Nöbetçisi, Lâl"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yankı Sarca'yı dört gündür göremiyordum çünkü ortalarda yoktu.
Günlerin hızlı geçtiğine inanabilirdim, bana yıllar gibi gelmeseydi eğer. Onu göremediğim dört gün geçmişti. Koca dört gün. Yetmiş altı saat.
Onu tanıdım tanıyalı bu kadar uzun süre göremediğim hiç olmamıştı. Aramıştım, cevap vermemişti. Nerede olduğunu öğrenmek istemiştim, karşılık vermemişti. Sanki bulabilecekmiş gibi onu sokaklarda aramıştım ama elbette ki bulamamıştım.
Bunları düşünen ve peşine düşen elbette ki sadece bendim. Sokak Nöbetçileri'nin umurunda bile değildi çünkü Yankı'nın arada sırada ortalıklardan kaybolduğunu söylüyorlardı ve sonra geri geldiğini.
Bartu alayla demişti ki; zeka geliştiren bir kurstadır, Yankı yalnız kalmak istiyordur.
Mutlu kaşlarını çatıp demişti ki; lanet olasıca sen beraber çıktığınız gün ne halt ettiysen adamı kaçırdın. Sonra da eklemişti, Yankı yalnız kalmak istiyordur.
Lâl yüzüme bakmadan sadece demişti ki; Yankı yalnız kalmak istiyordur.
Bana cevaplarını verirlerken hepsi o kadar umursamazdı ki Yankı'nın onları bu haline alıştırması tuhafıma gitmişti. Evet, elbette o yalnız kalmak isteyebilirdi ama günlerce ortalarda olmaması tuhaflarına bile gitmiyordu. Ayrıca bir insan yalnız kalmak istiyorsa bir derdi olmalıydı, neden hiçbirisi önemsemiyordu? Çünkü alışmışlardı.
