ဒီေန႕ ဆုေဝေလဆိပ္ဆင္းမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ေစာေစာထရေလသည္။ ကိုကိုသာ ဆုေဝလာတာသိရင္ သူ႕ကိုမေျပာရေကာင္းလားဆိုၿပီးေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ေနအုန္းမွာ။ ဒီရက္ပိုင္း သူႏွင့္နိုဝယ္က ဘယ္ဇုန္ထဲေရာက္မွန္းမသိေရာက္ေနက်သည္။ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ စကားလဲမေျပာ သူငယ္ခ်င္းဇုန္လား အသိဇုန္းလား ရည္းစားေဟာင္းဇုန္လား flirt ေနတဲ့ဇုန္လား ဘာမွန္းကိုမသိေတာ့တာပါ။ ႏွစ္ေယာက္ သားက စာ႐ြက္အပိုင္းအစမ်ားႏွင့္သာဆက္သြယ္ေနခဲ့တာ။
ဂ်စ္ဂ်စ္ဂ်စ္။ ဂ်စ္ဂ်စ္ဂ်စ္။
ဆုေဝအားသြားႀကိဳခါနီးမွ ထေဖာက္ေသာကားပါပဲ။ ဆီလဲရွိရဲ႕သားနဲ႕။ ဘထရီမ်ားဝစ္သြားသလား။ ျဖစ္လိုက္ရင္အေရးရယ္အေၾကာင္းရယ္။ Taxi နဲ႕ပဲသြားရေတာ့မယ္ထင္တယ္။
ေဒါက္။ ေဒါက္။
တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ေဘးကိုလွည့္ၾကည့္မိေတာ့ နိုဝယ္။ မွန္တံခါးေလးအသာခ်လိဳက္ေလသည္။
"ဏရီ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကားတစ္ခုခုျဖစ္လို႔လား"
သူဘယ္လိုျပန္ေျပာရမလဲ။ ထုတ္ေျပာရင္လဲ မေကာင္း။ သူကဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ နိုဝယ္မွာေၾကာင္ေတာင္ေတာင္။ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲပဲဆိုတာစဥ္းစားေနရသည္။ ထိုခ်ိန္ နိုဝယ္က သူ႕အိတ္ထဲက Note စာ႐ြက္ေလးအားထုတ္ၿပီးတစ္ခုခုေရးေနခဲ့သည္။
"ကြၽန္မကိုစကားမေျပာခ်င္လဲရပါတယ္ အခု ဏရီတစ္ခုခုျဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္ ကူညီေပးမလို႔ပါ"
ထိုသို႔ေရးၿပီးသူ႕အား လာျပေလသည္။ ဒါေၾကာင့္ပင္ သူ႕လက္ထဲက ထို note စာ႐ြက္အားယူၿပီးေနာက္ နိုဝယ့္ေဘာပင္ႏွင့္ပင္ စာျပန္ေရးလိုက္ပါသည္။
"ကားကဘာျဖစ္သြားမွန္းမသိဘူး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေလဆိပ္သြားႀကိဳမလို႔ေလ အဲ့တာ"
"ဟုတ္လား ဒါဆို ကြၽန္မလိုက္ပို႔ေပးလို႔အဆင္ေျပမလား ဒီတိုင္း ကြၽန္မကဏရီ႕ကိုကူညီခ်င္လို႔ပါ ဏရီလက္မခံလဲရတယ္ေနာ္"
လက္မခံစရာလား အ႐ူးမေလးရဲ႕။ အခုလို တကူးတကလာေမးေဖာ္ရတာနဲ႕တင္ တို႔ႏွလုံးသားေလးကအရည္ေပ်ာ္ေနရၿပီ။ ဟန္ေဆာင္ရတာပင္ပန္းတာပဲ။ ဒါေတြဟာတိုက္ဆိုင္မႈသက္သက္သာျဖစ္ပါေစလို႔တို႔ဆုေတာင္းတယ္ေနာ္။
YOU ARE READING
ဒဏ္ဏာရီ - θρύλος (completed-9)
Romanceတစ်ခါတစ်လေကျတော့လဲ ဆန်းကြယ်တဲ့ ဒဏ္ဏာရီ ထဲကို ခုန်ဆင်းချင်မိပါရဲ့။
